دکترشیرین بیرانوند؛ روان‌شناس و روان درمانگر کودک و نوجوان در گفت و گو با خبرافلاک اظهار داشت: اقتدار والدینی مقوله ای است که در گذشته جا افتاده  و قابل احترام بود و روی آن تأکید می‌شد و سلسله‌مراتب در نظام والدین  اهمیت داده می‌شد.

وی افزود:  بعد از والدین ،به‌ترتیب فرزندان بزرگ‌تر در خانواده از اهمیت خاصی برخوردار بودند واین سلسله مراتب به کوچک‌ترین فرزند می‌رسید و این نظام و این سلسله‌مراتب خیلی کمک‌کننده بود و خیلی از مسائل را می‌توانست کنترل و مدیریت کند.

بیرانوند عنوان کرد: اما متأسفانه در خانواده‌های امروزی بحث اقتدار کمتر شده؛ به‌جای این‌که پدر و مادر و نظام والدینی دارای اقتدار باشد، نظام اقتداری به کودکان داده‌شده و در خیلی از موارد اقتدار والدین زیر سؤال می‌رود.

کارشناس کودک تصریح کرد:  در خانواده‌ها قوانینی گذاشته می‌شود به طور مثال؛ فرزندی که سر یک ساعت معینی باید بخوابد و یا باید در نظم خانه همکاری کند یا مبلغ مشخصی برای ماهانه و هفتگی بچه‌ها در نظر گرفته شود. اما خیلی از این قوانین توسط خود والدین نقض و باعث آسیب به اقتدار والدین می‌شود.

بیرانوند افزود:  وقتی والدین قوانینی را در خانواده اعمال می کنند، اگر فرزندان کوتاهی و مخالفت یا پافشاری کنند و گریه و زاری راه بیندازند، والدین تسلیم می‌شوند؛ همین امر باعث می‌شود که سبکی رفتاری در فرزندان ایجاد شود که این امر برای خود والدین  دردسرساز می شود.

 کارشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه این سبک رفتاری منجر به ایجاد  تنش درخانواده می شود اظهار داشت: اصطلاحاً به چنین کودکانی، بچه‌های لجباز می‌گویند. والدین هم از ترس آبرو و اینکه سروصدای کودکان را بخوابانند؛ تسلیم می‌شوند.

این استاد دانشگاه افزود: پدر و مادر با این شیوه به فرزندان آموزش می‌دهند که شما می‌توانید با دادوبیداد و گریه و زاری کردن به خواسته‌هایتان برسید. والدین تا حدودی در برابر خواسته‌ها می‌ایستند و ازیک جایی به بعد که فرزندان پافشاری می‌کنند، والدین کوتاه می‌آیند و همین پافشاری باعث می‌شود که سبک رفتاری در فرزندان ایجاد ‌شود که به خواسته‌هایشان برسند.

این کارشناس و روان درمانگر کودکان تصریح کرد: با این روش، یک ‌چرخه‌ تعامل منفی  در خانواده حاکم می‌شود و از این طریق که فرزندان به خواسته‌هایشان برسند؛این الگو تبدیل به یک سبک برای برآورده کردن خواسته‌ها و نیازها می‌شود.

وی افزود: متاسفانه این روش در زندگی بزرگسالی فرزندان  تأثیرات منفی می‌گذارد و آن‌ها را تبدیل به بزرگسالانی پرخاشگر می‌کند که در بعد روانی و روابط بین فردی بسیار آسیب می‌بینند و حتی در بعد روابط اجتماعی و زندگی مشترک همان سبک کودکی را برای برآورده کردن نیازهای خودشان به کار می‌گیرند.

انتهای پیام/